Κάψιμο το Φοιτητικον.

Είσαι φοιτητής....Ωραία....Είναι περίοδος εξεταστικής...Τέλεια (μλκα δλδ)...έχεις υποχρέωση να διαβάσεις, να κάνεις εργασίες, να δουλέψεις (γιατί είσαι και καλά ανεξάρτητος) και τα μύρια όσα. Παραπονιέσαι διότι ο χρόνος δεν σου φτάνει και χρειάζεσαι την μέρα 28ωρη....Θαυμάσια...Τώρα, πως τα καταφέρνεις να χωρέσεις στο πρόγραμμά σου ένα βαρβάτο ξενύχτι, με χορό, ποτό, γυναίκες* και γενικώς όλες τις δυνατές κρεπάλες, παραμένει ακόμα ανεξήγητο. Πως ξαφνικά ο χρόνος επιμηκύνεται και απειρίζεται σε σημείο να προλαβαίνεις τα πάντα...Είναι τελικά η ψευδαίσθηση του αλκοόλ ή μήπως η απελευθέρωση από το άγχος που σε έκανε να νομίζεις ότι δε προλαβαίνεις; Μήπως είναι η παρόρμηση αυτή να προλάβεις τα πάντα όσο διαρκεί αυτή η μικρή περίοδος της ζωής σου; Μήπως νιώθεις τις υποχρεώσεις να τρέχουν και να πλησιάζουν (μεγάλωσες ρεεεεε, ξύπνα) και επαναστατείς με τον μοναδικό τρόπο που σου έχει απομείνει...Ή τελικά μήπως αυτό που σου κερνάνε κάθε βράδυ είναι ένας παλιμπαιδισμός ο οποίος διαγράφεται καθαρά στο πρόσωπο του κοριτσιού που κάθεται απέναντι και φαίνεται ότι μόλις έχει κλέισει τα 20; Ότι και να είναι, αφήνει μία αίσθηση κάθαρσης το πρωί (και έναν πονοκέφαλο) που σε κάνει να χρειάζεσαι αφενός ύπνο και αφετέρου αναδιάρθρωση των σκέψεών σου....και το γ*******νο το ρολόι τρέχει σαν τον Κεντέρη με βελτιωμένα αναβολικά....και ο διπλανός είχε την έμπνευση να ακούσει στις 10 το πρωί ολόκληρο το ''Με λένε Πόπη" του Πανούση, τη συναυλία, στη διαπασών και μου έκοψε τα ονειρα...... Είμαι φοιτητής και είναι περίοδος εξεταστικής.... ΩΡΑΙΑ!



*no offence baby...:)