Feel like blogging.....

...Στο Winamp παίζει Antimatter, κοινώς project by Anathema, Φιλανδική πεσιμιστική διάθεση και όλα καλά... Μόλις γύρισα από μια τσάρκα και αράζω, ενώ έπρεπε να κάνω εργασία. Με έπιασε το πάθος όπως επέστρεφα και κοίταζα τον ουρανό. Είναι υπέροχο να ζεις σε μέρος όπου δεν υπάρχει ηλεκτρικό φως στους κοινόχρηστους χώρους! Ο βραδινός ουρανός με τα αστέρια του είναι μαγευτικός και αξίζει να περπατάς με το κεφάλι ψηλά, έστω και με κίνδυνο να βρεθείς σε καμιά τρύπα, ότι έπαθε ο Αρχιμήδης αν δε κάνω λάθος...

Είναι περίεργο να προσπαθείς να ζεις σε καταστάσεις των οποίων τα δεδομένα αλλάζουν εν ριπή οφθαλμού. Είναι αδύνατο να συντονιστείς με το ρολόι της ζωης και πάντα φτάνεις στο +5....Α, διάβασα και μια έρευνα κάποιων ψυχολόγων που υποστηρίζουν ότι τις δύσκολες αποφάσεις πρέπει να τις λαμβάνεις με την "καρδιά'' και όχι με το μυαλό, γιατί το ασυνείδητο μπορεί να επεξεργαστεί μεγαλύτερο αριθμό δεδομένων και πολύ πιο γρήγορα από το συνειδητό. Μάλιστα οι άνθρωποι που αποφασίζουν κατά αυτό τον τρόπο, δηλαδή δίχως να σκέφτονται και πολύ, παρουσιάζονται πολύ πιο ευτυχισμένοι από τους σκεπτόμενους σχετικά με τις επιλογές τους.

Ανήκοντας στους δεύτερους, τους "σκεπτόμενους" ντε, προσυπογράφω ότι είμαστε πολύ πιο μίζεροι αναλύοντας τα πάντα. Από την άλλη όμως, η ηδονή αυτή του ελέγχου και του υπολογισμού, σου δίνει μία άλλη προοπτική της ζωής. Κατανοείς κάποια πράματα σε μεγαλύτερο βάθος, χάνοντας πολλές φορές την ουσία (όσο αντιφατικό και αν ακούγεται αυτό), και ορίζεις εσύ ο ίδιος τα όρια της ευτυχίας σου. Αντιδράς ουσιαστικά σε αυτό το εύκολο που σου προσφέρεται. Γιατί είμαι πεπεισμένος, ότι μπορεί κανείς να ηδονιστεί εύκολα από κάτι το οποίο το κάνει από παρόρμηση (και εγώ σε αυτούς) αλλά η ολοκλήρωση μιας συνειδητής επιλογής, ολοκληρώνει διαφορετικά το εγώ.

Αν συνδυάσουμε την ταχύτητα της ζωής που ανέφερα παραπάνω και τα αποτελέσματα της έρευνας, θα έλεγα ότι ένας από τους λόγους που πολλοί προτιμούν να μην το "ψάχνουν" πολλοί, είναι αυτό το άγχος. Η κούραση της σκέψης είναι βαρύτερη και πιο αποκαρδιωτική από αυτήν του καθαυτού έργου. Και σας προτρέπω, αρχίστε να σκέφτεστε, να δημιουργείται καινούρια νοητικά μονοπάτια. Μέσα σε αυτά, ακόμα και η παρόρμηση, φαντάζει σαν κάτι το μαγικό, το πρωτόγονο, παίρνοντας άλλη αξία. Διορθώστε με αν κάνω λάθος, και συγνώμη για την έπαρση μου, αλλά νομίζω ότι ζούμε την εποχή της ηλιθιότητας και μόνο η το καράβι της σκέψης μας θα μας κάνει να ταξιδέψουμε στον κόσμο του ιδεατού.

Καλή δύναμη, θα μας χρειαστεί.... Τάσος.