Roger Waters 18/06/2006 Αθήνα

Καλησπέρες , η μάλλον καλημέρες τέτοια ώρα. Είναι 3 παρά και τελείωσα με τις σημερινές εργασίες, και είπα να blogαρω. Είπα να διηγηθώ την εμπειρία του να βλέπεις τον R. Waters από την προσωπική μου οπτική.

Λοιπόν, η συναυλία έλαβε χώρα την Κυριακή 18 Ιουνίου στο Terra Vibe στην Μαλακάσα. Κατεβήκαμε οδικός από Θεσσαλονίκη με τον φίλο και αδερφό μου Σωτήρη και το καινούριο του Mitsubishi Colt. Η μέρα ήταν υπέροχη. Φτάσαμε στον τόπο της συναυλίας περί της 6 παρά και ενώ οι πόρτες άνοιγαν στις 6+30. Μετά από την αναμονή, και ενώ οι θύρες άνοιξαν διάπλατα, ξεχυθήκαμε στο συναυλιακό χώρο, ο οποίος ουσιαστικά είναι ένα ξέφωτο με γρασίδι. Απλώσαμε ένα σεντόνι που είχαμε μαζί μας, αράξαμε και ανοίξαμε τα σάντουιτς και τα τυροπιτάκια που είχαμε ετοιμάσει ( Ο Σωτήρης και η μάνα μου δηλαδή) . Παράλληλα βρήκαμε και ένα γνωστό του Σωτήρη, ο οποίος μιλούσε πολύ και έτσι είχαμε και λιγάκι χαβαλε.

Η αναμονή μέχρι τις 9 που άρχιζε η συναυλία φάνηκε βουνό. Ο Waters όμως, ακριβής στο λεπτό, όπως κάθε γνήσιος Άγγλος. Στις 9+1 λεπτό, και ενώ ακόμα δεν είχε καλονυχτώσει, βγήκε το παλικάρι μας με τη μπάντα του. Περιττό να πω ότι στο Terra Vibe γινόταν το αδιαχώρητο. Και ενώ οι πρώτες νότες από το in the Flesh δονούσαν την ατμόσφαιρα, ρίγη συγκίνησης με διαπέρασαν, και πιστεύω και κάθε άλλο εκεί μέσα. Ταυτόχρονα σκάσανε τα βεγγαλικά πάνω στη σκηνή και το πανί πίσω από την μπάντα, γέμισε με τα χρώματα που του χάριζε ο προτζέκτορας. Ήταν κάτι το φαντασμαγορικό. Ο ήχος έρχονταν και από ηχεία τοποθετημένα στο πλάι μας, γεμίζοντας τα κεντρικά. Τα τραγούδια τα ήξεραν οι περισσότεροι απέξω και ανακατωτά.

Έγινε ένα διάλλειμα ενός τετάρτου, άλλαξε το πανί σε σχήμα φεγγαριού και το Speak to me-Breath ήρθε να μας δώσει γροθιά στο στομάχι. Τρέλα και πανικός ενώ το Dark Side of the Moon ξεδιπλωνόταν στα τυχερά αφτιά μας. Ολόκληρο, χωρίς διακοπές, σε άρτια εκτέλεση. Η έγχρωμη τραγουδίστρια ανταποκρίθηκε αρκετά καλά στις απαιτήσεις του Great Gig, ενώ ο υπογράφων σχεδόν δάκρυσε στο άκουσμα του Brain Damage ( σ.σ Personal Favorite).

Μετά την ιεροτελεστία του Dark Side, ακολούθησε ancore με κομμάτια από το wall και φυσικά το Comfortably Numb, άλλη ηδονή. Στις 12 παρά 15, αν θυμάμαι καλά όλα είχαν τελειώσει, αλλά κάτι είχε αλλάξει μέσα μας. Δεν ήταν μια απλή συναυλία, ήταν όλες οι μνήμες μιας γενιάς που περάσανε σε εμάς και μας γέμισαν με τις αγωνίες, τις εμπειρίες την ανεμελιά και τις μουσικές τους.

Τα High Lights, κατ’ εμέ:

1. Όλο το στήσιμο της συναυλίας. Δε μας ένοιαζε αν βλέπαμε την μπάντα, γιατί το οπτικό θέαμα σε συνδυασμό με τον υπέροχο ήχο μας ταξίδευε.

2. Όλο το Dark Side.

3. Τα Wish you were here, Wall, Crazy Diamond, Brain Damage, Comfortably Numb.

4. Τα ελληνικά του Waters

5. Που δε φάνηκε και πολύ η έλλειψη του Gilmour.

6. H αίσθηση «ανωτερότητας» που έχεις όταν λες στους μαλάκες ότι είδες τον Waters και σε φθονούν. Μην έρθετε εσείς, δεν ήταν καλά. Θα σας τα περιγράψω όμως, χεχεχε.

Αυτααααααααααααά. Θα επανέρθω με τις εντυπώσεις μου από το Περιβαλλοντικό συνέδριο στα Χανιά. CYAAAAAAAAAAA.

Επιτέλους

Επιτέλους, θα κάνω comment. Το ξέρω ότι σας είχα παρατήσει και σας έλλειψα, αλλά οι υποχρεώσεις τρέχουν. Έχουμε και λέμε λοιπον

1) Πριν απο κανα μήνα πήγα Γαλλία και ιδιαίτερα στην Τουλούζη

2)Προχτές πήγα Αθήνα και είδα τον R. Waters

3) Πασχίζω να τελειώσω μια εργασία στον Κοσμόπουλο

4) Μετακινήθηκα στο πόστο του DJ στο μαγαζί από το οποίο βγάζω τα φράγκα μου.

5) Έχουμε καταλήψεις αλλά εξεταστική μας πάει γερά

6) Σε 1+μιση βδομάδα παω Κρήτη...

Το καθένα ξεχωριστά σε λιγάκι..... Εχουμε πολλά να πουμε, έτσι δεν είναι????