Νεστόριο, 28th River Party

Στις Ινδίας τα στενά, στα νερά του Γάγγη, βρέθηκα χαράματα να χορεύω funky....


O στίχος αυτός από τα Μωρά στη Φωτιά νομίζω δίνει μια απόκοσμη μυρωδιά στα πρωινά μου τελευταία. Είχα την τύχη να το ακούσω στο φεστιβάλ του Νεστόριου, στα ανάντι του Αλιάκμονα ποταμού, λίγο μετά την πόλη της Καστοριάς. Ήταν ένα ενδιαφέρον τετραήμερο, με Τεκιλοποσίες, γνωριμίες και πολλές δραστηριότητες (χοχοχο, ας γελάσω αγιοβασιλιάτικα για το τελευταίο).

Η τοποθεσία του καμπινγκ όπου και γίνεται το φεστιβάλ είναι ιδανική, αν και ο πολύς κόσμος την χαλάει κάπως. Η οργάνωση έιχε ικανοποιητικό βαθμό, αν και όχι τέλειο. Οι ηλικίες ήταν κάθε είδους, με έμφαση στα 20-23.

Τα θετικά:

1. Η τοποθεσία
2. Η καλή οργάνωση
3. Οι λογικότατες τιμές (35 ευρώ το 4ημερο, 1 ευρώ ο καφές,)
4. Το κλίμα που ευνοεί τις γνωριμίες και τις συζητήσεις κάθε είδους


Τα αρνητικά:

1. Πολύ σκόνη και θόρυβος από καγκουρομηχανάκια με κομμένες εξαμτήσεις. Πιο πολύ μακελειό από την Τσιμισκή σε ώρα αιχμής

2. Η έλλειψη αρκετών παράλληλων Δραστηριοτήτων

3. Ο κακός ήχος, ιδιαίτερα στα σαπορτ συγκροτήματα.

4. Η παρουσία "υπεραρκετών" μπάτσων (why?) και η σύλληψη ενός παιδιού με ένα τσιγάρο. Μπράβο επιτυχίες η ΕΛ.ΑΣ.


Tι είδαμε:

1. Την Πέμπτη τα Υπόγεια Ρεύματα, τα οποία πρέπει να έχουν πολύ καιρό να βγούν από τα υπόγεια και να δουν κόσμο. Εγώ που είμαι φαν, βαρέθηκα και πήγα να φάω. Τους Raining pleasure, που προσπαθούν, έχουν ενέργεια, και για την Ελλάδα κάνουν κάτι συμπαθητικό, αλλά δεν....(προσωπική άποψη). Τα σαπορτ δε τα σχολιάζω, γιατί ο ήχος ήταν κάκιστος κύριε ηχολήπτα μας.

2. Την Παρασκευή, τα Μωρά στη Φωτιά, τα οποία με ξάφνιασαν ευχάριστα. Ήταν καλοί, έδωσαν ενέργεια όταν χρειαζόταν, είπαν τα πάντα τους και μας ζέσταναν υπέροχα. Το Βασίλη Παπακωνσταντίνου, που αν και διαδίδω από δώ και από κει ότι είναι ξεπερασμένος, ε, όταν λέει το μαυρο γάτο και όλα τα παλια τραγούδια, σεληνιάζομαι ρε γμτ( το λεω και δε ντρέπομαι). Στα συν, οι γυναικείες παρουσίες που είχε μαζί του... Φωνάρες, κυριολεκτικά.

3. Το Σάββατο, Τσακνή, Κούτρα, Μικρούτσικό... Τα σπάνε οι τύποι, σαν το παλιό καλό κρασί, όσο γερνάνε γίνονται πιο απολαυστικοί. Και όπου Καββαδίας, δίνω ρέστα.


Αυτά τα λίγα από Νεστόριο. Σας αφήνω να αντιμετωπίσετε τους δαίμονες σας, μπουχαχαχαχαχαχχα


ΥΓ. Χαιρετίσματα στα παιδιά που γνωρίσαμε αλλά μάλλον δεν θα ξαναδούμε ποτέ... :)